วันเสาร์ที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2554

บันทึกภูลังกา-V-ไอศครีมและก๋วยเตี๋ยว

        เอ้าพวกเรา ทางค่ายเลี้ยงไอติม มากินไอติมกันก่อนเร้ว เสียงซื่อๆ แต่แฝงด้วยความจริงใจของคุณบัญญัติลอยตามหลังรถขายไอศครีมที่ขับเข้ามาในบริเวณค่ายคนสร้างฝัน  พวกเราหลาย  ๆ คนร้องเฮกันถ้วนหน้า อาจจะเป็นเพราะอากาศที่ร้อนบวกกับความเหนื่อยล้าในการถมดินไปบนพื้นที่ไม่รู้จักเต็มเสียที ผมรีบวางมือจากกระป๋องดินเปล่าที่กำลังลำลียงไปให้เงี๊ยบกับดรที่รอโกยดินใส่กระป๋องโดยทันที  แต่ก็ยังช้ากว่าพวกสาวๆ ที่เข้าไปล้อมรถไอศครีมกันเหมือนเด็ก ๆ เจอของเล่นถูกใจ ไอศครีมที่พ่อค้านำมาขายเป็นไอศครีมแบบโบราณที่ผมคุ้นในชื่อว่าไอติมป๊อบ พอคนค่ายได้ไอศครีมก็ทยอยเดินไปจับกลุ่มกินใต้ร่มไม้เป้นกลุ่ม ๆ จนคนเริ่มบางตาลง ผมก็เข้าไปรับไอศครีมกับพ่อค้า โดยมีน้องสาวๆ คอยบริการให้ รับรสอะไรดีคะ พี่ขอสีส้มน่ะครับ ผมรีบบอกออกไปจนลืมสังเกตว่าสาวน้อยใจดีคนนั้นชื่อว่าอะไร ไม่รู้ว่าเป็นหนูเล็กหรือเปล่า เมื่อรับไอศครีมเสร็จแล้วผมก็เดินกลับไปยังที่ทำงานและเริ่มกินไอศครีมในมือ  คำแรกที่กัดลงไปผมคิดในใจว่า ทำไมมันแข็งจัง ไอติมหรือหินกันล่ะเนี่ย และหันไปสบตากับเอกกี้ ครับพี่หน่อง ไอติมแข็งมากเลย เอกร้องบอกมาก่อนที่ผมจะเอ่ยปากถาม คนอื่นๆ ที่กินก็คงไม่รู้สึกต่างไปจากผม เมื่อกินไอติมเสร็จแล้ว พวกเราก็ทำการถมพื้นด้วยดินต่อไปด้วยอารมณ์ดีขึ้น น้องแอมเห็นผมกำลังขนดินเลยเดินมาบอกว่า พี่หน่อง มาทำพื้นให้แน่นกัน เอาอีกแล้ว เมื่อกี้ก็เอก คราวนี้เป็นแอม จะใจร้ายกับคนแก่หน้าตาดีไปถึงไหนกัน แต่ผมก็ยิ้มแล้วก็เดินไปช่วยแอมกระแทกพื้น ส่วนพวกสาวๆ หนุ่ม ๆ ก็โกยดินเข้ามาถมจนใกล้เต็มเต็มทีแล้ว

พักเที่ยงพวกเราจึงไปล้างมือรอกินข้าวกลางวันกัน ผมเดินเข้าไปหาพี่แอ๊ดพลางร้องถามออกไปว่า   พี่แอ๊ดครับ วันนี้เลี้ยงอะไรครับ ก๋วยเตี๋ยวน้องหน่อง ทานกันเยอะๆ นะจ๊ะ พี่ทำสุดฝีมือเลยวันนี้”  ป๋าแอ๊ดพ่อครัวคู่บุญค่ายคนสร้างฝันตอบมาอย่างอารมณ์ดี เมื่อเห็นท่าทางพวกเราท่าหิวโซกันมากพอควร พวกเราเข้าไปรับเส้นจากแม่ครัว และมารับน้ำซุบจากพี่แอ๊ด เมื่อได้รับก๋วยเตี๋ยวแล้วผมก็เดินไปนั่งทานใต้ร่มไม้กับพี่เล็ก น้องตี๋ ส่วนน้องๆ คนอื่นๆ ก็จับกลุ่มทานก๋วยเตี๋ยวกันอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อเสร็จแล้วจึงแยกย้ายกันไปพักผ่อนตามสะดวกของแต่ละคนน้องต้อ ครับ ถ้าต้องการให้รูปหน้าชัดหลังเบลอ เราต้องไปที่ Mode AV แล้วปรับ F  ลงไปให้น้อยที่สุด ภาพที่จะได้ก็จะเป็นอย่างที่เราต้องการ เสียงเจื้อยแจ้วจากน้องโอ๋ที่กำลังสอนเทคนิค ลูกเล่นการใช้กล้อง DSLR ให้กับสาวๆ ที่สนใจ ข้างๆ กระติกน้ำ เมื่อผมเดินผ่านไปกินน้ำ ผมนึกถึงช่างภาพมืออาชีพอย่างคุณบัญญัติขึ้นมาทันที เอคุณบัญญัติไปอยู่ไปอยู่ไหนนะ ผมรอๆ คุณบัญญัติมาเก็บภาพพวกเราทุกคนเหมือนกับค่ายที่ผ่านๆ มา เพื่อเอาไว้เล่าเรื่องราวที่น่าประทับใจอยู่   เอาน่าเวลาอีกหลายวัน  เดี่ยวบ่ายๆ คุณบัญญัติคงแบบกล้อง Nikon  พร้อมเลนส์คู่ใจมาเก็บภาพบรรยากาศของพวกเราทุกคนเองแหละ



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น