ครั้งล่าสุดที่ผมเล่นน้ำตกต้องย้อนไปเมื่อวันเด็กเมื่อต้นปี
ที่ได้มีโอกาสลงไปเล่นน้ำเย็น ๆ ของทีลอซู ความเย็นของน้ำเหมือน ๆ
เอาน้ำแข็งแช่น้ำแล้วพวกเราลงไปเล่นกัน กอรปกับเวลา 5
โมงครึ่งวันนั้น อากาศรอบข้างเลยยิ่งเย็นเป็นทวีคุณ ครั้งนี้ผมยืนรอเอก แชมป์ ดร
อยู่ที่น้ำตกภูลังกา น้ำตกภูลังกา เป็นน้ำตกขนาดเล็ก
เมื่อเทียบกับหลายแห่งที่เคยเที่ยวมา แต่ขึ้นชื่อว่าน้ำตกแล้ว
แต่ละแห่งย่อมมีเสน่ห์เฉพาะตัวแตกต่างกันไป สำหรับผมแล้ว ขนาด
หรือปริมาณน้ำในแต่ละแห่ง ไม่ใช่ประเด็นที่ผมสนใจ ผมสนใจในเพื่อนร่วมทางที่พร้อมจะลุยไปด้วยกันไม่ว่าจะเรื่องเล่นน้ำ
หรือทำงานให้สำเร็จ “เอก ลุยเลย” ผมถอดเสื้อและบอกให้เอกตามมาเล่นน้ำตกด้วยกัน
โดยฝากกล้องถ่ายรูปให้น้องตี๋ช่วยบันทึกภาพ “ได้เลยพี่หน่อง ไม่มีถอยอยู่แล้ว” น้องเอกถอดเสื้อและเดินตามมาติดๆ ดร แชมป์ก็ร่วมเล่นน้ำด้วยกัน น้ำตกเย็น
ช่วยให้สดชื่นขึ้นเป็นอย่างมาก เฮงเล่นน้ำอยู่ข้าง ๆ ก็แพลงกิ้งให้เพื่อน ๆ
ถ่ายรูปซะงั้น “ตี๋ ตี๋ ถ่ายรูปด้วย” ผมเรียกให้ตี๋ถ่ายรูปเฮง
ครั้งแรกเฮงแพลงกิ้งที่น้ำตกที่ไหลลงมา แต่สงสัยไม่หนำใจมั้ง เลยย้ายมาแพลงกิ้งที่ก้อนหินหน้าน้ำตกอีก
มิ้งค์คงเห็นเราสนุกเลยถอดเสื้อมาเล่นน้ำด้วยกัน บนหินหน้าน้ำตกไกลออกไป ต้อ ปลา หนิง
สามสาวแสนน่ารักประจำค่ายก็นั่งดูหนุ่ม ๆเล่น น้ำแล้วก็ถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน
ผมชวนเอก ดร แชมป์ ขึ้นไปเล่นน้ำตกที่ชั้น 2 เฮงเห็นพวกผมขึ้นไปก็เลยปีนขึ้นไปด้วยกัน
พวกเราเล่นน้ำตกกันอย่างสนุกสนานจนลืมไปเลยว่าเมื่อเช้าเราขึ้นเขากันเหนื่อยยากขนาดไหน
ผมตะโกนโหวกเหวก ให้น้องตี๋ช่วยถ่ายรูปให้
โต้งแบกกล้องเดินลุยน้ำมาแต่ไกล
เลยถูกเรียกให้ถ่ายรูปพวกเราด้วยเช่นเดียวกัน รูปที่ฝากตี๋ถ่ายวันนั้น
ผมมาเปิดดูภายหลังถึงรู้ว่ามีรูปน้องปลา สาวสวยของค่ายอยู่ในกล้องด้วย
น้องปลาหน้าตาใสๆ น่ารักแบบสาวชนบทอิริยาบทสบายๆ ช่วงที่ขึ้นไปน้ำตกชั้น 2 ยังสบาย ๆ
แต่ช่วงลงมาจากชั้นสองของน้ำตกนี่สิ มันออกจะยากเย็น
หินก็ลื่นเพราะเปียกน้ำไปหมด
ผมต้องเรียกน้องแอมให้มาช่วยดูแลและบอกทาง รวมทั้งคอยรับถ้าผมพลาดตกลงไป
ถ้าไม่ได้น้องแอมวันนั้นล่ะก็ ผมอาจจะร่วงมาจากชั้น 2 ของน้ำตกอย่างไม่เป็นท่าก็ได้
เมื่อเล่นน้ำตกกันจนพอใจแล้ว
พวกเราเดินทางกลับไปยังเต๊นท์ที่พัก ผมนึกถึงทางลงมาที่น้ำตกทันที
ทางที่ลงมาก่อนจะถึงน้ำตกนั้นทั้งสูงและชัน ขนาด 80 องศาเลยทีเดียว และดินยังลื่นมากด้วย ช่วงที่ลงมานั้นพี่เล็ก
ลื่นลงมาอย่างกับเล่นกระดานลื่นเลยทีเดียว
และด้านล่างสุดมีต้นไม้ใหญ่อยู่ 1 ต้น ซึ่งถ้าลื่นลงมาไม่ระวังแล้วล่ะก็อาจจะชนต้นไม้ใหญ่ได้ ผมค่อย ๆ รวบรวมกำลังขาและปีนขึ้นไปอย่างยากลำบาก
แต่ก็พยายามระมัดระวัง ด้านซ้ายจะมีเชือกสีเหลืองผูกไว้ให้ยึด ซึ่งเป็นเชือกที่โต้งและคุณบัญญัตินำมาผูกไว้ให้พวกเราเมื่อช่วงเช้า
ตี๋กับพี่เล็กก็ขึ้นมาพร้อมกันกับผม เมื่อพ้นเนินที่สูงชันแล้ว
ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก เดินออกไปรอแดงน้อยที่ด้านนอกบริเวณที่พวกเราทานข้าวกันก่อนลงมาเที่ยวน้ำตก
เอก ท๊อป แชมป์ ดร เดินตามกันมา
ปิดท้ายด้วยโน๊ต
พวกเรานั่งรอรถแดงน้อยกันอยู่ไม่นานนักก็ได้เดินทางกลับเต๊นท์ งานเทพื้นยังรออยู่ข้างหน้าอีกมาก ครึ่งวันบ่ายที่เหลือวันนี้พวกเราต้องเทพื้นที่เหลืออีก
2 ใน 3 ส่วน เมื่อวานตลอดบ่ายเรายังทำได้แค่ 1 ใน 3 แล้ววันนี้ล่ะมันจะเสร็จหรือ ผมคิดขณะนั่งรถกลับ โดยทิ้งภูลังกาไว้เบื้องหลัง เก็บมาแต่ประสบการณ์ที่สวยงามตลอดเช้าวันอาทิตย์ที่ประทับใจไม่รู้ลืมไว้ในใจ
22
ตุลาคม 2554
ต้นจำปูนหลังบ้าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น