มองภาพถ่ายใบเก่าด้วยความรู้สึกคิดถึงคนในภาพ คุณทวดที่ผมได้มีโอกาสอาบน้ำให้ในวันสงกรานต์และมีอายุยืนถึง 100 ปีจนจากไปในปี 2526 ยืนถ่ายภาพคู่กับลูกสาวสองคน คนหนึ่งเป็นคุณแม่ของพ่อผมหรือคุณย่าผม ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นน้องสาวของคุณย่า คุณปู่ที่มีสถานะเป็นลูกเขยของคุณทวดยืนข้างคุณย่า ส่วนคนที่เหลือทั้งหมดเป็นรุ่นหลานของคุณทวดแต่เป็นลูกของคุณย่าทั้งสองคน วัดชากลูกหญ้าที่เกิดจากการร่วมแรงร่วมใจของคนในตระกูลคุณทวดทำให้ผมยิ้มภูมิใจทุกครั้งที่เดินเข้ามาบริเวณวัดและรู้สึกชื่นชมคุณทวด คุณปู่ คุณย่าที่ได้เสียสละที่ดินและแรงกายในการสร้างวัดให้เกิดขึ้นมา คุณทวดมุ่งมั่นและศรัทธาในพระพุทธศาสนามากจนถ่ายทอดมาถึงลูกและหลานและมันคงส่งผลมาถึงผมที่เป็นรุ่นเหลน สิ่งที่เป็นเสมือนตัวแทนคุณทวด คุณปู่ คุณย่าเป็นสิ่งที่ตอกย้ำให้ผมระลึกอยู่เสมอว่าถ้าจะทำอะไรก็ขอให้นึกถึงสิ่งดีๆ สิ่งที่เป็นความภูมิใจของตระกูลที่ร่วมกันสร้างขึ้นมา อย่าทำตัวเหลวไหลจนคนทั่วไปตราหน้าว่าเป็นลูกหลานของทวดและปู่ย่าที่ทำตัวไม่ได้เรื่อง ไม่สมกับที่ได้เกิดมาในตระกูลนึ้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น