ยากแท้
แต่ไม่เคย
“ผมเขียน ก.ไก่ไม่ได้ครับคุณครู มันยาก” ผมตอบคุณครูประจำชั้นอนุบาลไปอย่างซื่อ ๆ หลังจากคุณครูสอบถามว่าทำไมไม่ยอมหัดเขียน
ก.ไก่ ตามที่คุณครูบอก
คุณครูท่านใจเย็นและตอบกลับมาว่า “มณเฑียร
ประยงค์เขายังเขียนได้เลย แล้วทำไมมณเฑียรจะเขียนไม่ได้” หลังจากพูดจบคุณครูก็เรียกให้ประยงค์เอาสมุดคัดลายมือมาให้ผมดู
สิ่งที่ผมเห็นก็คือ ก.ไก่ ตัวโตและโย้ไปโย้มาเขียนอยู่ในบรรทัดเต็มหน้าสมุด
ถึงจะดูไม่สวยงาม แต่ก็มองออกว่าเป็นตัว ก.ไก่
ที่ประยงค์เขียนจริง ๆ จากนั้นคุณครูก็ให้ประยงค์เขียน ก.ไก่ ให้ผมดูกับตา
ผมนิ่งไปอึดใจหนึ่งด้วยคิดไม่ถึงว่าเด็กผู้ชายหน้าตาสะลึมสะลือตัวผอมแกรนและดูไม่มีอะไรโดเด่นจะสามารถทำในสิ่งที่ผมคิดว่ายากออกมาได้ ผมเดินกลับมาที่โต๊ะนั่งและหยิบดินสอออกมา
พยายามตั้งใจเขียน ก.ไก่ โดยดูรูปแบบจากหนังสือ สุดท้ายผมก็ เขียน ก.ไก่ได้
มันดูไม่ค่อยสวยงามแต่ในใจผมลิงโลดและคิดไปว่า ไม่เห็นจะยากเลย และตัวหนังสือที่ผมเขียนออกมานั้นสวยกว่าของประยงค์ที่ผมไปดูแบบมาซะอีก
ผ่านไปหลายปีจนผมลืมเรื่องเขียน
ก.ไก่ไปแล้ว
จนวันหนึ่งเพื่อนชื่อประยงค์ก็ขอ Add Friend ใน Facebook เข้ามา ความทรงจำต่าง ๆ
สมัยเด็กไหลมาเป็นสายน้ำ ตำแหน่งหัวหน้าห้องสมัยชั้นอนุบาลที่ได้รับมอบหมายจากคุณครูหลังจากหัวหน้าคนแรกที่นั่งข้าง
ๆ
ผมมาเรียนวันเดียวแล้วก็หยุดยาวไปหลายวันเพราะป่วยจนคุณครูมอบหมายให้ผมเป็นหัวหน้าห้องแทน
หลาย ๆ เรื่องที่ผมต้องทำเป็นตัวอย่างให้ลูกน้องดูเพราะไม่มีใครกล้า เรื่องยาก ๆ
สมัยเด็กที่ไม่เคยรู้ไม่เคยทำก็ยังผ่านมาตั้งมากมาย จะกลัวอะไรกับสิ่งที่รอเราอยู่ข้างหน้า
ขอแต่ตั้งใจทำเถอะ อะไร ๆ ก็คงไม่ยากจนเกินมือ
มองเห็นงานที่รออยู่ข้างหน้าแล้วก็ได้แต่นึกขำในความกังวลของตัวเองที่เคยเกิดขึ้น
หลวงพ่อจรัญท่านยังเคยบอกไว้เลยว่า “ยากแท้ แต่ไม่เคย”
มันไม่มีอะไรยากจนเกินความสามารถของพวกเราทุกคนหรอก
แค่เราไม่เคยทำมันเท่านั้นเอง
4 กันยายน 2559
ต้นจำปูนหลังบ้าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น