กีฬา Fortran

สมัยเรียนอยู่ชั้นปีที่ 4 คณะวิทยาศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา สาขาสถิติของพวกเราได้มีโอกาสไปแข่งกีฬาเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์เชื่อมความสามัคคีกับเหล่าบรรดาว่าที่นักสถิติต่างมหาวิทยาลัยทั้งหลายที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ กิจกรรมกีฬาครั้งนี้พวกเราเรียกกันว่า "กีฬาฟอร์แทรน" โดยปีนั้นเอกสถิติจาก ม.เกษตรศาสตร์เป็นเจ้าภาพ ส่วนเอกสถิติจากมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ที่เข้าร่วมการแข่งขันประกอบไปด้วย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์,มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ,สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า พระนครเหนือ ,มหาวิทยาลัยรามคำแหง และน้องใหม่ล่าสุด , มหาวิทยาลัยบูรพา จากบางแสน ในปีนั้นทางน้อง ๆ Oxy Science (Sc.16) ,Demo Science (Sc.17) ได้ช่วยดำเนินการจัดการ ติดต่อ ประสานงาน ซ้อมร้องเพลงเชียร์ ทั้งเพลงเชียร์ของเราเอง และเพลงเชียร์ต่างมหาวิทยาลัย ส่วนนักกีฬา สุกิจ เหน่งเพื่อนร่วมรุ่นของผมก็ช่วยจัดการเตรียมทีมบาสเก๊ตบอล เพื่อไปร่วมแข่งขัน ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกจริง ๆ จัง ๆ ว่า มหาวิทยาลัยบูรพาเราไม่ได้อยู่หลังเขา แต่อยู่เลยจากหลังเขาที่ว่านั้นออกไปอีกหลายกิโลแม้วเลยทีเดียว

พวกเราเดินทางไปร่วมกิจกรรมที่สนามกีฬาในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ในเช้าวันเสาร์ โดยสนามแข่งขันจะเป็นโรงยิมใกล้ ๆ สระว่ายน้ำ ภายในโรงยิมมีอัฒจันทร์ และ สแตนด์ สำหรับให้พวกเราไปนั่งเชียร์ เมื่อไปถึง กองเชียร์ก็เข้าไปนั่งตามแสตนด์ที่เจ้าภาพจัดไว้ให้ ส่วนนักกีฬาก็เริ่มออกมาวอร์มอัพ ผมก็รับรู้ในวินาทีนั้นเลยว่า พวกเราดูห่างไกลจากมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯมาก ส่วนของกองเชียร์ ลีดเดอร์จากจุฬาและธรรมศาสตร์ แต่งตัวมาอวดประชันกันอย่างเต็มที่ ผมเฝ้ามองน้องคนหนึ่งที่เป็นเหมือนหัวหน้าลีดเดอร์จากจุฬาไม่วางตา ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่า คนสวยๆ ที่ผมเคยเห็นที่บางแสน เทียบไม่ได้เลยกับสาวน้อยที่กำลังวาดลีลาประกอบการเชียร์อยู่ตรงหน้า สุกิจ เดินมากระซิบกับผมก่อนแข่งบาสเก็ตบอลว่า “ไอ้เทียน เดี่ยวกูเอาน้องจากฟิสิกส์ลงด้วยนะ เห็นแล้วแม่ง เก่ง ๆ กันทั้งนั้นเลย” ผมพยักหน้ารับเชิงเห็นด้วย เพราะเท่าที่ดูแล้ว ทีมนักกีฬาจากสถาบันอื่น ๆ นั้นเล่นกันเก่งไม่ใช่ย่อย ตัวก็สูงใหญ่ แค่การซ้อมก็ทำให้สุกิจหนาวสะท้านแล้ว แต่ก็บอกสุกิจไปว่า “กิจเอาพวกเราลงก่อนเถอะ ถ้าไม่ไหวจริง ๆ เดี๋ยวค่อยให้น้องมันลง เรามาแข่งขันกระชับความสัมพันธ์ อย่าไปซีเรียสผลการแข่งขันสิ” สุกิจพยักหน้าเห็นด้วย ส่วนผมก็ช่วยน้อง ๆ เชียร์กีฬากันต่อไปโดยนั่งข้าง ๆ หน่องที่สแตนด์ชั้นบนสุด จะได้เห็นมุมกว้าง ๆ หน่อย ระหว่างเชียร์กีฬา เหล่าลีดเดอร์ของแต่ละมหาวิทยาลัย ก็จะมีการเวียนมานำลีดที่หน้าสแตนด์ของแต่ละมหาวิทยาลัย โดยใช้เพลงที่ทางแต่ละมหาวิทยาลัยส่งไปให้ก่อนหน้าในการเชียร์เป็นหนึ่งในเพลงบังคับ โอกาสนี้เป็นเวลาที่ผมรอคอย เพราะจะได้ชมลีดเดอร์ของแต่ละมหาวิทยาลัยอย่างเต็มตา โดยเฉพาะสาวสวยจากจุฬา และเมื่อลีดเดอร์มาทำการแสดงกันครบทุกมหาลัยแล้ว มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และจุฬาลงกรณ์เป็น 2 มหาวิทยาลัยที่ผมคิดว่าทำได้ดี แต่ลีดเดอร์จุฬาลงกรณ์จะได้คะแนนพิศวาสจากผมไปเต็ม ๆ เพราะน้องลีดเดอร์ผมยาว ขาวสวยคนนั้นที่ผมเห็นแต่แรก ออกท่วงท่าการนำเชียร์ได้ถูกใจผมเสียเหลือเกิน

ขณะที่ผมดูการลีดเพื่อแข่งขันเก็บคะแนน สนามบาสเก็ตบอลก็มีการแข่งขันกันไปพร้อม ๆ กัน ทีมบาสเก็ตบอลพวกเราสู้กับทีมจากมหาวิทยาลัยอื่น ๆ ไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง ความรู้สึกผมบอกกับตัวเองว่า นี่พวกเค้านอกจากจะเรียนเก่งจนเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยดัง ๆ ได้แล้ว ด้านกีฬาเค้าก็เล่นกันเก่งใช่ย่อย เมื่อเกมส์แรกผ่านไป เราแพ้คู่แข่งแบบสู้ไม่ได้ สุกิจกับผมก็เห็นพ้องต้องกันว่าจะต้องใช้ตัวนักกีฬาจากสาขาอื่น ๆ ของคณะวิทยาศาสตร์ที่ชักชวนกันมาในงานเข้าแข่งด้วย เพื่อช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการเล่น แต่ถึงยังงั้นก็เถอะ เมื่อจบเกมส์ก็ยังไม่วายที่เราจะแพ้คู่แข่งไปขาดลอยอีกครั้ง ผมยิ้มรับกับผลการแข่งขัน ทั้งการแข่งขันกีฬาและการแข่งขันประกวดกองเชียร์ที่พวกเราอยู่ในลำดับท้ายสุดเพราะเป็นสิ่งที่บอกให้เรารู้ว่า พวกเรายังห่างไกลจากมหาวิทยาลัยในกรุงเทพเหลือเกิน เวทีนี้ทำให้พวกเราหูตากว้างไกลขึ้นมาก ที่สำคัญหลังจากกลับจากงานกีฬาครั้งนั้น ผมเห็นน้อง ๆ สถิติ นำเพลงเชียร์ใหม่ ๆ ที่ได้จากมหาวิทยาลัยอื่น ๆ เข้ามาร้องเชียร์ด้วยหลาย ๆ เพลง เพลงหนึ่งที่ติดหูผมมาจนถึงวันนี้คือ เพลง โอ้ทะเลแสนงาม

โอ้ทะเลแสนงาม    (แสนง๊ามแสงาม)

ฟ้าสีครามสดใส   (สดใส๊ สดใส)

มองเห็นเรือใบ  ( เรือใบ๊ เรือใบ)

ลอยอยู่ในทะเล   (ทะเล๊ ทะเล)

หาดทรายงามเห็นปู   (เห็นปู๊ เห็นปู)

ดูซิดูหมู่ปลา   (หมู่ปล๊า หมู่ปลา)

กุ้งหอยนานา   (นาน๊า นานา)

ลอยอยู่ในทะเล   (ทะเล๊ ทะเล)

เมื่อเราเดินเที่ยวไป   (เดินเที่ยวไป เดินเที่ยวไป)

เดินเที่ยวในทะเล   (ทะเล๊ ทะเล)

เราแสนฮาเฮ   (ฮาเฮ๊ ฮาเฮ)

เที่ยวทะเลสุขใจ   (สุขใจ๊ สุขใจ๊)

เมื่อตะวันตกดิน  ( ตะวันตกดิน ตะวันตกดิน )

เห็นเครื่องบินผ่านไป   (ผ่านไป๊ ผ่านไป)

เห่าหอนทันใด    (โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง)

แสนสุขใจจริงๆ

27 พฤศจิกายน  2555

ต้นจำปูนหลังบ้าน