ทุก
ๆ วันที่ผมขับรถ สิ่งที่ผมเห็นอยู่ตลอดเวลาตาม 4 แยกก็คือ
คนนำของมาขายกันมากขึ้น บางวันก็เจอแม่ค้าแซนวิช บางวันก็เจอคนขายหนังสือพิมพ์ บางวันก็เจอคนพิการนำผ้ามาถูกระจก
เพื่อให้ผมได้มีโอกาสทำทาน คุณว่าผมคิดยังไงกับคนเหล่านั้น คุณคงทายไม่ถูกหรอก ผมจะเฉลยให้ฟังดีกว่า
ผมนึกถึงและขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ของผมที่ให้ชีวิตที่ดี ๆ กับผม ให้อะไร ๆ ทุก
ๆอย่างกับผม ผมขอบคุณโชคชะตาชีวิตที่ผ่านมาที่นำผมให้อยู่แต่ในสถานที่ดี ๆ งานดี ๆ
แล้วก็เพื่อนดี ๆ แม้มันจะไม่ยั่งยืนแต่ผมจะพยายามรักษามันไว้ให้นานที่สุด คุณอาจจะคิดเหมือนผมหรือคิดต่างจากผมก็ได้
แต่สุดท้ายคุณคงไม่ปฎิเสธในความรักและหวังดีที่คุณพ่อคุณแม่มีให้คุณตั้งแต่เด็กหรอกนะ
และก็คงนึกรักท่านทั้งสอง และขอบคุณท่านทั้งสองที่ให้โอกาสและสิ่งดี ๆ ตลอดมาเหมือนผม
22 สิงหาคม 2551
ต้นจำปูนหลังบ้าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น