ตอนพี่ชายผมไปเรียนโรงเรียนมัธยมที่บ้านฉางนั้น
เค้าเอาอะไร ๆ แปลก ๆ มาบอกผมอยู่เสมอ มีอยู่วันหนึ่งพี่เค้าเอามีดไปเจาะต้นมะพร้าวให้เป็นช่อง
สี่เหลี่ยมเล็ก ๆ แล้วก็ตัดฝักต้นหางนกยูงเป็นรูปสี่เหลี่ยมให้ เป็นฝาพอดี
มาปิดช่องนั้นทำเป็นที่ใส่ของ แล้วเค้าก็เอาเงินเหรียญบาทมาใส่เป็นที่เก็บเงิน แล้วก็มาบอกผม
ผมก็มักจะไปเปิดดูสตางค์ แต่ก็ไม่เคยเจอเลย
แต่เวลาพี่ผมเปิดให้ดูก็มักจะมีสตางค์เหรียญบาทอยู่เสมอ ๆ แต่เค้าก็ไม่ได้ให้ผมหรอกนะ จนผ่านไปหลายๆ ปี
พ่อผมสร้างบ้านใหม่ ผมเลยไม่ได้ไปที่ต้นมะพร้าวอีก แต่เมื่อไรที่ผ่านไปทางต้นมะพร้าวนั้นผม
มักจะอมยิ้มไปกับความไร้เดียงสาของ พี่ชายผมกับของผมทุกทีไป
วันนี้รอยตัดที่ต้นมะพร้าวก็ยังอยู่
แต่ต่ำมากแต่อย่างน้อยวันนี้ที่พี่ชายผมไม่ได้ อยู่กับผมอีกต่อไปผมก็ยังระลึกถึงในสิ่งดี ๆ ที่ผมต่างก็เคยทำด้วยกันมาอยู่เสมอ ๆ
14 พฤศจิกายน 2549
ต้นจำปูนหลังบ้าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น