เช้าวันเสาร์ผมตื่นขึ้นมาบนเตียงในห้องพ่อซึ่งน้องสาวบอกให้เข้าไปนอนหลังจากขับรถมาจากปทุมธานีมาถึงบ้านแม่เมื่อคืนเพราะตั้งแต่พ่อเสียชีวิตก็ไม่มีใครเข้ามานอนนอกจากคุณแม่ที่มักจะเข้ามานอนในบางครั้ง แต่แม่ก็สมัครใจจะกางมุ้งหน้าโทรทัศน์เพื่อดูละครในช่วงไพรม์ไทม์ของช่องเจ็ดแล้วก็หลับไปทั้ง ๆ ที่โทรทัศน์เปิดอยู่บ่อยครั้ง ภายในห้องมีภาพคุณปู่คุณย่านั่งถ่ายรูปด้วยกันบนเก้าอี้ไม้ในสวนที่บ้านในซึ่งเป็นบ้านสวนของคุณปู่ ข้างๆ กันเป็นรูปพี่ชายผมที่เสียชีวิตไปเมื่อ 18 ปีก่อน พี่ชายเป็นลูกชายคนหัวปีของครอบครัวและเป็นลูกที่คุณพ่อคุณแม่รักมากที่สุด ส่วนรูปคุณพ่อตั้งอยู่เลยไปทางผนังห้องถัดจากหัวเตียง ในรูปยังมีรอยยิ้มจาง ๆ ของคุณพ่อโดยเป็นรูปที่ผมถ่ายคุณพ่อที่บริเวณถ้ำหลวงขุนน้ำนางนอนเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา
ผมกลับมาที่บ้านคราวนี้เพื่อร่วมทำบุญกฐินกับแม่ที่วัดข้างบ้านหลังจากหลาย ๆ ปีที่ผ่านมากฐินที่วัดชากลูกหญ้าถูกจับจองโดยบริษัทยักษ์ใหญ่ในจังหวัดและจะมีการทอดกฐินในวันธรรมดาทำให้ผมไม่ได้ไปร่วมงาน รวมทั้งชาวบ้านที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงก็ไม่ค่อยได้ไปร่วมมากนักเพราะความรู้สึกว่ามันไม่ใช่งานของพวกเขาถึงจะเป็นงานที่วัดก็เถอะแต่เป็นงานของคนอื่น ๆ ที่เข้ามาทำมาหากินในจังหวัดระยองและร่วมกันทำตามประเพณีให้พ้นปีไปเท่านั้นแต่ปีนี้เป็นกฐินสามัคคีของชาวบ้านชากลูกหญ้าทำให้ผมตัดสินใจกลับมาร่วมทำบุญ
หลังจากทานข้าวเช้ากับคุณแม่ หลานสาว น้องสาวและน้องเขยแล้วผมก็ขับรถพาคุณแม่ไปที่วัดแทนการเดินกันไปเหมือนที่ผ่าน ๆ มาเนื่องจากระยะหลังมานี่คุณแม่บ่นอยู่เสมอว่าเดินไม่ค่อยไหว จะเพราะหมดกำลังใจหลังจากคุณพ่อจากไปหรือเพราะร่างกายที่เริ่มเสื่อมถอยผมก็ไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว กลับรู้สึกดีที่มีโอกาสพาแม่เข้าวัดเพื่อไปทำบุญตามที่ท่านตั้งใจ เมื่อมาถึงวัดผมส่งคุณแม่ลงจากรถ นำรถไปจอดในที่ที่ทางวัดจัดเตรียมไว้และเดินมาด้านหลังสุดนอกอาคารและหาเก้าอี้นั่งใต้ต้นไม้เพื่อหลีกเลี่ยงผู้คนแออัดเพราะยังต้องคำนึงอยู่เสมอว่าต้องระวังตัวในการเข้าร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ถึงแม้จะป้องกันตัวจาก COVID-19 อย่างเต็มที่แล้วก็ตาม
เมื่อการทอดกฐินเสร็จทางโฆษกก็ได้ประกาศยอดเงินทำบุญกฐินซึ่งปีนี้เงินที่ทางวัดได้รับมีมูลค่ามากกว่า 2 ล้านบาท ผมประหลาดใจในยอดเงินเพราะมันมากกว่าที่ผมคิดไว้มากจนน้องสาวเดินมาหาและบอกว่าวันนี้พี่ตุ๋ยมาร่วมทำบุญกฐินซึ่งเงินสองในสามส่วนที่ได้นั้นพี่ตุ๋ยลูกป้าเบียร์ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของพ่อและพี่น้องจากท่าบรรทุกได้นำเงินที่ป้าเบียร์ได้ตั้งใจทำบุญให้กับทางวัดชากลูกหญ้าเพื่ออุทิศบุญกุศลให้กับคุณปู่คุณย่าของผมก่อนที่ป้าเบียร์จะเสียชีวิต จนกระทั่งท่านเสียชีวิตไปลูกหลานก็ได้ทำตามที่ป้าเบียร์ได้บอกกล่าวไว้ไม่ขาดตกบกพร่อง ผมได้ฟังแล้วก็ดีใจและสอบถามน้องสาวเพื่อจะไปทำความเคารพพี่ตุ๋ยและพี่น้องที่มาด้วยกันและเมื่อเสร็จธุระจากการทอดกฐินผมก็ไปขับรถมารับแม่กลับบ้าน
งานกฐินผ่านไปอีกปี งานต่อไปก็ลอยกระทง ต่อไปก็วันพ่อ ปีใหม่ งานบุญต่างๆ ที่เวียนกันเข้ามาในชีวิตเหมือนกงล้อเกวียนที่หมุนไปตามแรงโคที่ลากจูง ทุกคนอายุมากขึ้น บางคนมีชีวิตที่ดีขึ้นบางคนชีวิตแย่ลงลำบากในการหาเงินมาจุนเจือครอบครัวแต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนหลีกหนีไม่พ้นคือความแก่ชราของสังขาร และถึงแก่ความตายในวันหนึ่ง หากวันนี้ยังมีโอกาสขอให้มองสิ่งเหล่านี้อย่างเข้าใจและเลือกทำในสิ่งที่สมควรทำก่อนที่แต่ละคนจะถึงวันสุดท้ายของชีวิต
9 พฤศจิกายน 2564
ต้นจำปูนหลังบ้าน
