อาการปวดท้องเหมือนอาหารเป็นพิษและมีอาการถ่ายเป็นมาตั้งแต่ช่วงสายของวันอาทิตย์จนถึงเย็นก็ยังไม่ค่อยทุเลา ช่วง 3 ทุ่มกว่าภรรยาจึงไปค้นยาในบ้านได้ยาหอมมาชงให้ดื่ม ขณะรับถ้วยเล็กๆ จากมือภรรยาที่มียาหอมที่ชงแล้วอยู่ 1/4 ถ้วย ภาพในอดีตพร้อมเสียงแห่งความเมตตาปราณีของคุณย่าก็ดังขึ้นมาในห้วงความคิด “ไอ้คนแก่ กินยาหอมซะให้หมดแก้ว จะได้หายปวดท้อง” ด้วยความเป็นเด็ก กลิ่นยาหอมตรา 5 เจดีย์ลอยขึ้นมาเตะจมูกรวมไปถึงปริมาณยาหอมที่ถูกชงด้วยน้ำร้อนมันมากพอจะทำให้ผมลอบกลืนน้ำลายและคิดที่จะปฏิเสธ แต่สายตาของคุณย่าผู้มีความห่วงใยในตัวหลานก็ทำให้ผมหลับหูหลับตาดื่มยาหอมไปจนหมดแก้วและนอนแผ่หลาอยู่ข้างๆ คุณย่านั่นเอง ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ยาหอมหรือเพราะความใจดีของคุณย่าที่ทำให้หายปวดท้องในคืนนั้น แต่ความทรงจำจะคอยออกมาย้ำเตือนเสมอเมื่อกลิ่นยาหอมลอยมาเตะจมูกและคิดถึงคุณย่าอยู่ทุกครั้งไป
ผมร้องขอให้ภรรยาเติมน้ำร้อนในถ้วยยาหอมให้ระดับน้ำเกินกว่าครึ่งถ้วย ภรรยาทำหน้าสงสัยแต่ก็ยอมทำให้แต่โดยดี คุณย่าจะรู้หรือเปล่านะว่าหลานชายคุณย่าคิดถึงใบหน้าคุณย่าและเสียงเรียกขานว่า ไอ้คนแก่อยู่ทุกครั้งที่ได้กลิ่นยาหอม อยากจะเจอและนั่งดูคุณย่านั่งหลังขดหลังแข็งเอาไม้ไผ่ที่ผ่าออกมาเป็นเส้นๆ มาสานกระด้ง สานกระบุงเหมือนวันเก่าจัง หรือขอแค่ฝันถึงคุณย่าก็ยังดี
12 กันยายน 2564
ต้นจำปูนหลังบ้าน
