เก็บเงิน-ตามจับควายมาคืนเจ้าของ

เห็นข่าวจนท. ขสมก. เก็บกระเป๋าเงินได้แล้วส่งคืนเจ้าของ จนกระทั่งมีเรื่องราวใหญ่โตในกรณีที่เจ้าของกระเป๋าให้รางวัลเป็นขนม 2 ห่อ แก่คนเก็บได้โดยไม่ยอมให้เงินตอบแทนสมน้ำสมเนื้อกับจำนวนเงินในกระเป๋าซึ่งมีมูลค่ามากกว่าล้านบาทแล้วให้ผมคิดถึงวัยเด็กของตนเอง

ย้อนหลังไปเกือบ  40  ปีก่อน วันหนึ่งผมและบรรดาพี่ ๆ น้อง ๆ หลานคุณย่ายิ้มได้ออกไปเที่ยวเล่นกันในทุ่งกว้าง ได้ไปเจอควายตัวหนึ่งซึ่งหลาย ๆ คนจำได้ว่ามันเป็นควายของคนที่อยู่แถวๆ บ้าน  อารมณ์ตอนนั้นก็คือ พวกเราทุกคนต้องช่วยกันจับเจ้าควายตัวนั้นไปส่งเจ้าของให้ได้ หลังจากช่วยกันจับควายได้แล้ว ระหว่างที่ต้อนควายตัวนั้นกลับไปคืนเจ้าของควาย พวกเราคิดตามประสาเด็ก ๆ  ว่า น่าจะได้ค่าตอบแทนเป็นเงินหรือสิ่งของอะไรบ้าง ซึ่งสุดท้ายก็ตกลงกันว่าเราน่าจะได้น้ำมันมวยซัก 1  ขวด มาเป็นค่าตอบแทน น้ำมันมวยที่ตอนนั้นราคาซัก  15  บาท ในขณะที่ค่าแรงขั้นต่ำต่อวันคือ  30    บาท เหตุที่เราต้องการน้ำมันมวยก็เพราะหลาย ๆ คนอยากมีอาชีพเป็นนักมวย และคุณอาก็เปิดค่ายมวยที่ชื่อว่า ศักดิ์ ชญ. แล้วก็เกณฑ์บรรดาหลาน ๆ หรือคนมีแววมาเป็นนักมวย ซึ่งพี่ชายผมก็เป็นหนึ่งในนักมวยเหล่านั้น  

หลังจากคืนควายให้เจ้าของแล้ว สิ่งที่เราได้รับจากเจ้าของควายก็คือคำขอบคุณ ไม่มีรางวัลตอบแทนอะไรกลับมาเลย พวกเราทุกคนผิดหวังกันมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร พอเราเอาเรื่องเหล่านี้ไปบอกผู้ปกครอง ผู้ปกครองบางคนก็บอกแต่เพียงว่าคราวหน้าถ้าเจอควายหลุดมาอีก ให้ไล่ควายไปไกล ๆ หรือไม่ก็ไม่ต้องสนใจควาย

          เวลาผ่านไปนานจนผมแทบจะลืมไปแล้ว พอมาเจอข่าวพนักงาน ขสมก. เก็บกระเป๋าเงินคืนเจ้าของแล้วไม่ได้รับผลตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อทำให้ผมคิดถึงอดีต จะเพราะอะไรก็แล้วแต่ ผมกลับคิดไปว่าดีแล้วที่วันนั้นผมไม่ได้รับค่าตอบแทนเป็นน้ำมันมวยจากเจ้าของควาย เพราะหากได้รับเด็กน้อยอย่างผมก็คงจะคิดไปว่าเราต้องทำอะไร ๆ แล้วก็ต้องได้ค่าตอบแทนเสมอๆ จนลืมไปถึงความยากลำบากของคนที่เราร้องขอ ลืมไปถึงสิ่งดีงามที่คุณย่าผมสอนด้วยการกระทำมาตลอด ที่สำคัญการทำความดีด้วยจิตใจที่ดีนั้นเป็นสิ่งสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด มันมีค่ามากกว่าคำเยินยอ รางวัลตอบแทนจนเทียบกันไม่ได้ หลาย ๆ สิ่งที่ผ่านมาตั้งแต่เด็ก สิ่งที่หล่อหลอมคนไทยมานานก็คือความเอื้ออารี ความมีน้ำใจ แต่มันก็ค่อย ๆ หายไปเมื่อเปลี่ยนผ่านจากคนรุ่นหนึ่งไปสู่อีกรุ่นหนึ่ง จนในที่สุดสิ่งเหล่านี้มันคงจะหายไปจากสังคมไทยอย่างถาวร

30  กรกฎาคม  2560
ต้นจำปูนหลังบ้าน