ในวันเกิดปีที่ 44
ปีที่เลขตัวหน้าและตัวหลังเหมือนกันเป็นครั้งที่ 4
พอมีเวลาก็เลยนั่งนึกถึงปีต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ปีที่ 11
พ.ศ. 2525 เป็นปีที่มีการแข่งขันฟุตบอลโลกที่สเปนและเป็นครั้งแรกที่รู้จักทีม
อินทรีย์เหล็ก เยอรมันตะวันตกซึ่งถึงจะแพ้ทีมอิตาลีในรอบชิงชนะเลิศฟุตบอลโลกไป 1-3
แต่ก็ติดตามเชียร์มาตั้งแต่นั้นเพราะความใจสู้
ความมีระเบียบวินัย โดยเกมในรอบรองชนะเลิศที่ชนะฝรั่งเศสไปจากการยิงจุดโทษ
หลังจากตามตีเสมอในช่วงต่อเวลาพิเศษที่ตามอยู่ถึง 1-3 กลับมาเสมอ 3-3 และยิงลูกที่จุดโทษชนะไป โดยปีนั้นในช่วงฟุตบอลโลกได้เริ่มเรียนในชั้น
ป. 5 โรงเรียนบ้านชากลูกหญ้า และปีนั้นเริ่มติดตามเชียร์ทีม
Liverpool ที่มีนักเตะขวัญใจกองหน้าเบอร์
9 ที่มีชื่อว่า Ian Rush อีกด้วย
ปีที่ 22 ปีที่จบชั้นปีที่ 3 ในการเรียนระดับมหาวิทยาลัย
ปีนี้เป็นปีที่เริ่มกลัวว่า เราเรียนจบแล้วจะไปประกอบอาชีพอะไร
และมีคำถามในหัวว่าเราเรียนหนังสือไปทำไมติดตามมาตลอด ในช่วงเวลาสงกรานต์ปีนั้น พี่เหน่งพาน้อง ๆ
ไปเที่ยวทะเลที่หาดแม่รำพึง และเกิดตำนาน ประทีปทัวร์ที่น่าประทับใจ
โดยเส้นทางของประทีปทัวร์ไม่ใช่การท่องเที่ยวต่างจังหวัด แต่เป็นการนั่งรถจาก
ก้นอ่าว – ปลวกเกตุ – สาย 36
เข้าสายบ้านฉาง – สุขุมวิท - มาถึงบ้านชากลูกหญ้า ด้วยอาการเมาสุดขีดของพี่เหน่ง
ละเป็นการไปเที่ยวกับพี่ชายคนนี้ครั้งเดียวจนกระทั่งเขาเสียไปในอีก 10 ปีต่อมา
ปีที่ 33 ความทุกข์ยาก
ลำบากลำบนในการทำงานและการเรียนโทเข้ามาหาพร้อมกัน ปีนี้ทำงานที่บริษัท BTF
เป็นปีที่สองซึ่งถือเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตการทำงาน เพราะความซับซ้อนและเร่งรีบของธุรกิจทำให้เวลาที่ปฏิบัติล่วงไปจากเวลาปกติแต่ก็ถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตเพราะบริษัทนี้ให้ความรู้ความเข้าใจในเรื่องของธุรกิจและเป็นเหมือนโรงเรียนที่สอนให้เราเติบโตขึ้นและเริ่มตกผลึกทางความคิด
ในขณะเดียวกันก็เรียนในระดับปริญญาโทในปี 4 ซึ่งต้องเร่งทำ Independent
Study(IS) ให้เรียบร้อยก่อนที่จะหมดอายุการศึกษาระดับปริญญาโทในปีถัดไป
สุดท้ายปีนี้ก็ไม่สามารถทำให้จบได้จนต้องเลื่อนไปอีก 1 ปี
ปีที่ 44 หลังจากผ่านวันเกิด
จิตใจก็สงบอย่างประหลาด สิ่งที่เคยทำมาในอดีตหลาย ๆ สิ่งทำให้รู้สึกว่าเราทำผิดพราดและยังมีข้อบกพร่องอีกมาที่จะต้องแก้ไข
ทั้งวินัย ความรับผิดชอบความมั่นคงทางอารมณ์ กรอบระเบียบความคิดและที่สำคัญการเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ต้องพาคนข้างตัวไปยังจุดหมายปลายทาง
อีก
11 ปีก็จะถึงวันเกิดปีที่ 55 ถึงวันนั้นสิ่งที่เราหวังไว้อย่างยิ่งก็คือการสามารถเกษียณอายุการ ทำงานและออกมาอยู่บ้านทำสวน
ปฏิบัติธรรมะสะสมบุญเพื่อเดินทางต่อไปในเส้นทางสายพุทธบุตรจนกว่าจะเข้าถึงซึ่งพระนิพพาน
5 มีนาคม 2558
ต้นจำปูนหลังบ้าน
