"ทำไมย้ายตลาดล่ะ
ที่เดิมแพงหรือ ????" "ครับผม
อยู่ที่เก่าที่สนามกีฬาฯจ.ระยอง อยู่มา 10 ปีดีครับ ย้ายมาอยู่สวนศรีเมือง 2 ปี
ไม่ดีครับ ทำได้เท่าไหร่ ให้เขาหมดครับ ค่าใช้จ่ายจำเป็นต่อเดือน ประมาณ 2-3
แสนบาท ปีที่ต้องย้าย ขึ้น 3-4 แสน ถอยก่อนดีกว่าครับ ต่อไป ย้ายไปปากน้ำระยองครับ”
บทสนทนาระหว่างผมกับวัฒน์ที่คุยกันเมื่อกลางเดือนมิถุนายนที่ผ่านมาผ่านข้อความใน
Facebook ทำให้ผมรู้ว่าวัฒน์มีความจำเป็นที่ต้องย้ายตลาด ผมได้คุยผ่านวัฒน์ทาง
Facebook ติดตามข่าวสารที่วัฒน์โพสกิจกรรมการดำเนินงานตลาดมือ
2 ตั้งแต่อยู่ที่สวนศรีเมือง
จนต้องย้ายมาที่ปากน้ำ ด้วยเหตุผลด้านค่าเช่าที่แพงเกินไป
ผมรู้จักวัฒน์ครั้งแรกเมื่อครั้งที่น้องวัฒน์มาหลงใหลได้ปลื้มน้องสาวผมที่เป็นลูกอาที่ชากลูกหญ้า
แต่ทั้งคู่คงไม่ได้ทำบุญด้วยกันมากระมัง ต่างคนจึงต่างไปมีครอบคครัวของตัวเอง
วัฒน์เป็นน้องเนินอุไร ที่พยายามรวมกลุ่ม ตระกูลเนินอุไรเข้าด้วยกัน และ
เมื่อมีกิจกรรมในครอบครัว วัฒน์ก็Post ภาพกิจกรรมของญาติเข้ามาให้ดูอยู่เสมอ
ๆ ในส่วนของการประกอบอาชีพนั้น
วัฒน์มีธุรกิจตลาดมือสอง ชื่อ ตลาดเนินอุไร ซึ่งตลาดนี้แหละที่น้อง ๆ
ในที่ทำงานผมจะถามผมเสมอ ๆ ว่า “พี่หน่อง
พี่มีตลาดมือสองด้วยหรือ รวยนะพี่น่ะ” ซึ่งทุกครั้งผมก็ได้แต่หัวเราะออกมาและก็บอกน้องเหล่านั้นไปว่า
“ของน้องที่เป็นญาติทางพ่อน่ะ ยังไงก็ช่วยกันอุดหนุนหน่อยนะ ถ้าผ่านไปทางระยอง”
ผมเคยพาแฟนไปเที่ยวตลาดมือสองนี้เมื่อปลายปีที่แล้ว
เพื่อจะไปชวนวัฒน์กินข้าวซักมื้อ
แต่ก็ไม่เจอเจ้าตัว เลยไม่ได้ทักทายกันเสียที จนกระทั่งเห็นข่าวย้ายจาก
Facebook นั่นแหละถึงได้ถามวัฒน์ไป
นอกจากจะทำเรื่องตลาดแล้ว โดยส่วนตัววัฒน์ก็หวังให้ลูกชายเป็นนักฟุตบอลอาชีพและทุ่มเวลาให้กับลูกชายโดยพาตระเวนแข่งบอลพร้อมทั้ง
Update ข้อมูลข่าวสารผ่าน
Facebook อย่างสม่ำเสมอ น้องสาวผมได้เคยบอกกับผมว่า “พี่หน่อง พี่โสฬศ จะขอนัดกินข้าวกัน เมื่อไหร่ดีล่ะ” ผมก็เลยบอกรับปากน้องสาวไป
แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันเสียที เพราะต่างยุ่งอยู่กับงานประจำของตัวเอง
และระยะหลังผมไม่ได้กลับไประยองบ่อยนัก
ในวันที่ผมกลับมาจากน้ำหนาวเพชรบูรณ์
เพื่อไปทำฝาย ทำโป่งให้ช้าง ผมเห็นข้อความผ่าน
Facebook ว่าวัฒน์ได้เสียชีวิตลงแล้ว
ผมใจหาย เสียใจ น้องชายคนหนึ่งที่เคยรู้จักกัน เคยเห็นหน้ากัน
จากไปอย่างไม่มีวันกลับ สำหรับตระกูลเนินอุไรที่ทำหนังสือพระมามาก
คงจะเข้าใจในเรื่องของความเป็นไปของการเกิด แก่ เจ็บตาย เป้นอย่างดี แต่กับวัฒน์ที่อายุยังน้อย มันเร็วเกินไป
ผมสละเวลาเย็นวันศุกร์และขับรถไประยองเพื่อจะบอกลาน้องวัฒน์ที่วัดเนินพระโดยที่ไม่รู้จักใครเลย
แต่สิ่งที่ผลักดันให้ผมมาก็คือ ความเป็นคนจิตใจดี
เจตนาดีที่จะสร้างสังคมให้มีความสุขของวัฒน์ การเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เป็นหัวหน้าครอบครัวที่รับผิดชอบ เป็นเพื่อนที่ต่อสู้เพื่อสถาบันอันเป็นที่รักของตน
สิ่งเหล่านี้วัฒน์ทำและแสดงออกเสมอมา ถึงวันนี้วัฒน์จะไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว แต่วัฒน์จะอยู่ในใจคนที่รู้จักและรักในน้ำใจวัฒน์ตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง
Everything
must pass away…
จาก
หลานคนหนึ่งของปู่อินทร์ ย่ายิ้ม เนินอุไร ชากลูกหญ้า
8 กรกฎาคม 2556
ต้นจำปูนหลังบ้าน
